Maingon sa sinugdan—kami mga anak sa binhing tunhay,
Nga gilihok niining among panginabuhing ginagmay.
Sukad pa sauna nga ako nabuhi,
Kaparehas ko’y balod nga ihampas mauli.
Sa akong paglakang niining akong dalan,
Sulod dinhi sa atong binilhong dakbayan.
Daghan na gayud ang akong nahimat-an,
Mapabinut-an o mapasinalbahis man.
Ako may uyamot o ulipon lamang,
Pero ako’y nahibutang sa maayong kahimtang.
Karon ug sa gihapon—ang akong kinabuhi sama gayud sa libro,
Nga kung imong pakli-pakli-on malingaw ka kaayo.
Ang pinakamaanyag nga kapitulo mao ang akong pagka-ulitawo,
Kay dinhi ako nahigugma, nabuang ug natunto.
Sus gayud pagkamaanindot sa imong matagamtaman,
Kung ang imong gihigugma ikaw agi-agian.
Mag sige lang gyud ug hinuktok sa sulod sa eskwelahan,
Mura daw’g mo lupad ngadto sa kahitas-an kung siya masiplatan.
Aysus Ginoo kung ang tawo mahigugma,
Buhaton gayud ang tanan para sa iyang hinigugma.
Bahalag kanunayng mauwanan, mainitan ug magutman,
Basta ang iyang hingpit nga kalipay maoy matuman.
Ug sa among dugay nga panag-uban,
Kalit lang kung nakulbaan.
Dili tungod kay galain akong tiyan,
Kondili iya na diay kong gibiyaan.
Mao kato ang akong mga nahiagian,
Nga hangtud karon di ko gayud makalimtan.
Sa pagsubay ko dinhi sa akong agianan,
Ubay-ubay na gayud ang akong nakat-unan.
Busa katong tanan ako gayud nga pagatiman-an,
Hangtud sa mga katuigan nga tanan—.
Maingon sa sinugdan, karon ug sa gihapon, hangtud sa mga katuigan nga tanan
